از همه جا

باید یه نظمی به نوشتنم بدم . مثلا یه روز خاصی از هفته آپدیت کنم . اینقدر حرف برای گفتن دارم که جمعبندیش خیلی سخت میشه .

• توی این مملکت هرکی تصادف کنه و مقصر هم باشه پدرش رو در میارن که البته حقشه . اینو فهمیدم که هیچ چیزی به اندازه سلامتی آدم توی دنیا ارزش نداره . نتیجه این تصادف برای من کمردردیه که زمان می بره تا خوب بشه . آسیب جدی نیست ولی همش میگم خدایا نه ماساژ مجانی می خوام نه بالش صد و پنجاه دلاری و نه دستگاه فیزیوتراپی برای توی خونه . کاشکی اصلا این اتفاق برامون نمی افتاد .واقعیت وحشتناکیه اینکه فاصله مرگ و زندگی حتی کمتر از یه ثانیه می تونه باشه .
• خیلی خوشحالم بعد از پنج ماه رژیم و ورزش تونستم حدود ۱۵ پوند کم کنم و به وزن دلخواهم برسم . البته خیلی آهسته و پیوسته بود ولی باز هم از خودم خیلی راضیم . منتظرم زودتر برم ایران اون تصویر غزال تپل دفعه پیش از ذهنشون دربیاد .
• خیلی بی دین و ایمون شدم . ارتباطم با خدا خیلی کمه . اوایل برای بابام قرآن و فاتحه می خوندم . چند شب پیش موقع خواب یادم افتاد که ماه هاست برای بابام حتی یه فاتحه هم نخوندم . نه اینکه یادش نکنم همیشه یادش می افتم . یاد اینکه حتی نشد یه بار هم مزه سوغاتی که من براش از اینجا می برم رو بچشه . و یاد خیلی خاطرات دیگه ولی اصلا به فکرم هم نمیرسه که براش یه صلواتی هم بفرستم . باید یه کم برم سمت این چیزا برام خوبه . فکر می کنم بهم کمک می کنه .
• باز هم سرما و شال گردن و کلاه و دستکش بافتنی . باز هم پوشیدن تا حدی که نتونی تکون بخوری و از نیم ساعت قبل از بیرون رفتن شروع به پوشیدن کنی و نیم ساعت بعد از رسیدن خونه هم مشغول درآوردن لباسات باشی . هنوز به این شدت نشده ولی بوش داره میاد . چیزی نمونده تا برسه .
• توی یه رابطه دونفره که با سلام و صلوات برقراره یکیشون فکر می کنه که برای اون یکی داره سنگ تموم می ذاره و بهترین رفتار ممکن رو باهاش داره . ولی اون یکی دیگه این جوری فکر نمی کنه و از نفر اول شاکیه . انتظاراتش با چیزی که نفر اول فکر می کنه فرق داره در نتیجه نفر دوم هم شروع به رفتاری می کنه که رضایت نفر اول رو جلب نمی کنه . هر دو به یک اندازه خودشون رو محق می دونن و دیگری رو مقصر . دیگه این رابطه قابل نجات دادنه آیا ؟

پی نوشت . انگار مورد آخر خیلی نیاز به فکر کردن داره . زیاد جدی نگیرینش .