م مثل مادر

امروز دوروزه که موندم توی خونه و دارم استراحت می کنم به خاطر تصادفی که در راه برگشت از کنسرت داشتیم بدنم کوفته و کبوده . کمردرد شدید دارم . باید خوشحال باشم که هستم به خاطر اینکه خدا بهمون خیلی رحم کرد . ماشینی که توش بودیم کاملا له شد و به تشخیص پلیس دیگه قابل استفاده نیست ولی خودمون آسیب جدی اصلا ندیدیم . یادآوری اتفاقاتی که برامون افتاد اشک رو به چشمم میاره . چقدر دلم مامانم رو می خواد . دلم محبت مادرانه می خواد که بدون هیچ توقعی از من بهم بگه استراحت کن و وقتی بر میگرده انتظار آماده بودن غذا رو نداشته باشه . الان بیشتر از هر موقعی دلم می خواست پیش مامانم باشم ازم مراقبت کنه و لوسم کنه . قربون صدقه ام بره . برام سوپ درست کنه . بهم اصرار کنه که بخور و من هم ناز کنم و نخورم . حواسش باشه که قرصم رو به موقع بخورم . من یه محبت کاملا یه طرفه از نوع مادرانه می خوام . کسی نیست قربون صدقه من بره من اینو به کی بگم . ولی این بار این محبت رو حتی از توی تلفن هم نتونستم حس کنم . نمیدونم چی شده . اشکال از کجاست . دیگه دوست ندارم باهاش تلفنی حرف بزنم . یعنی دیگه اصلا حرفی برای گفتن باهاش ندارم . دلم می خواد لمسش کنم . بوش کنم . از صبح تا شب فقط نگاهش کنم . نمیدونم این کابوس لعنتی کی می خواد تموم بشه ..............