ماه مهربان

من از روز اول مدرسه ام چیزی یادم نمیاد . اصلا یادم نیست که اون روز بخصوص چجوری برگزار شد .من مدرسه رفتن رو از آمادگی شروع کردم . اون موقع ها توی مدارس کلاسای آمادگی هم داشتن و من هم از شش سالگی رفتم کلاس آمادگی . فقط یه تصویری توی ذهنمه که من با کاپشن صورتی و بنفش کمرنگ دست به سینه نشستم سر جام و معلممون داره حرف می زنه من هم خیلی استرس دارم و حواسم هست که ساکت باشم . ولی فکر نمی کنم مال روز اول مدرسه باشه چون کاپشن تنمه . ولی در کل از روزای مدرسه یادمه که صبح ها با بابام با شورلت رویال قرمزش می رفتیم مدرسه و سر راه هم معمولا از سوپرکوچولو پاستیل خرسی و هوبی می خرید برام . یادمه از مغازه شبستری برگشتنی آلوچه می خریدم و یه بار یه مشتری اونجا دعوام کرد و گفت پدر مادراتون چجوری اجازه میدن شما این آشغالا رو بخرین . و مغازه حقگو که یه زیرپله کوچولو بود و توش کلی خرت و پرت و کلیپس و گل سر می فروخت به نظرم خیلی بزرگ و با کلاس میومد . یادمه باید با دوستم شیرین یه چسب اوهو شریکی می داشتیم و چون من سر میز نشسته بودم اون هم لج کرد و چسب رو به من نداد و من فقط بی صدا گریه کردم . یادمه انگشتم خورده بود به بخاری داغ کلاسمون که یه محفظه آهنی پر از آتیش بود و من نشسته بودم و آروم آروم اشک می ریختم تا معلمم اومد و به دادم رسید . یادمه دوتا داداشام اسم معلم آمادگیم رو که سروش بود مسخره می کردن و می گفتن خانوم سیریش و من تصمیم گرفتم که دیگه اسم معلمام رو بهشون نگم ولی همون اوایل کلاس اولم اون رو هم لو دادم و خانم قناعتی هم تبدیل شد به خانم قناتی و من چقدر حرص می خوردم . از زمان مدرسه ایران جون رو یادمه که ناظممون بود و الان که فکر می کنم نمی فهمم چرا ما به اسم کوچیک صداش می کردیم . یادمه یه روز که موهام رو دوطرف سرم بسته بودم و بافته بودم و به نظر خودم خیلی خوشگل شده بودم سر کلاس یه عطسه کردم و محتویات دماغم همه پخش صورتم شد که معلمم آنچنان با نفرتی نگاهم کرد همه تصورم از خوشگلی و خوش تیپی خودم خراب شد. یادمه نخ بندکفش کیکرز سورمه ایم رو یه بار انقدر کشیدم که دیگه بندی برای کفشم نموند و من همونجوری با زبونه کفش آویزون و با خجالت اومدم خونه . یادمه یه بار که داشتم با ایران جون حرف می زدم کفتر روی سرم خرابکاری کرد . هربار مامانم میومد از اوضاع درسیم خبری بگیره معلمام می گفتن درسش خوبه فقط خیلی حرف می زنه . هنوز هم حسرت جشن تکلیفی که برامون نگرفتن توی دلم مونده . نمیدونم اون سال ما چرا جشن تکلیف نداشتیم . یادمه معلم کلاس دومم خانوم چاشنی دل ناجوانمردانه بهم یه سیلی زد چون واقعا من حرف نمی زدم بلکه جلویی هام بودن که داشتن حرف می زدن و من فقط گوش می دادم . هنوز یادمه چهره دختری رو که روبروی بوفه مدرسه ازم بیست تومن قرض گرفت که یه بسته چیپس استقلال بخره و فردا بیاد بهم پس بده ولی هیچوقت پولمو پس نداد . دیکته هام رو هم همیشه خودم می نوشتم و عمدا یکی دوتا غلط می نوشتم که معلمم شک نکنه مامانم خیلی می خواست بهم حال بده هفته ای یه بار دیکته بهم می گفت . و اما دوران راهنمایی بدترین دوره توی دوران تحصیل من بود . زمانی بود که باید کفش و جوراب تیره می پوشیدیم و هر روز صبح دم در کیفامون رو می گشتن . یادمه یه بار از یه شعری که توش کلمه پستان داشت خوشم اومده بود اون رو روی یه تیکه کاغذ نوشتم و بردم که به دوستم نشون بدم . دختره که کیفمو می گشت کاغذه رو پیدا کرد و خلاصه بادم نیست با چه بدبختی اون جریان به پایان رسید . دو بار می خواستن از مدرسه اخراجم کنن یه بار به خاطر اینکه رقصیده بودم و یه بار به خاطر اینکه گروه ما با یه گروه دیگه دعواشون شده بود و من به یکی گفته بودم موهات رنگ انه . دوستای خیلی بدی داشتم . و من چقدر خودم رو پایین تر از اونا می دونستم به خاطر اینکه دوست پسر نداشتم و تجربه سکس نداشتم و اجازه نداشتم که پارتی برم یا ماتیک بزنم . تنها عشقم معلم ریاضی و هندسه ام خانوم پیش نماز بود که فکر می کردم خیلی دوستم داره . بچه بد و بی انضباطی شده بودم ولی درسم هنوز خوب بود . شاید هم بد نشده بودم ولی باهام بد برخورد می کردن . توی دبیرستان اما بهترین دوستای عمرم رو پیدا کردم . جایی بودم که همه مثل خودم بودن . همه دوستم داشتن و من هم همه رو دوست داشتم . بهترین دوران تحصیلم همون سه چهار سال دبیرستان بود. ولی در مجموع تمام این ۱۲ سال تحصیل مدرسه ای هر سال اول مهر با عشق می رفتم مدرسه . عاشق اون حال و هوا و آلوچه و خرید از بوفه مدرسه و هیجان دیدن نمره هام بودم . عاشق روزای تعطیل برفی و رنگ کردن پیک شادی و هزاران چیز کوچولوی دیگه ...